دام زنده

گوسفندهای وحشی وجود دارند که در گله های کوچک و بدون مراقبت انسان کاملاً خوب عمل می کنند ، مادامی که در مکانی باشند که غذای مغذی کافی در تمام طول سال داشته باشد. آنها پشم خود را می ریزند ، معمولاً فقط هر کدام یک بره دارند و لاغر و سبک می مانند. اگر مناطق چرای آنها به اندازه کافی بزرگ باشد که بتوانند بدون بازگشت به همان مکان برای چند هفته به گردش درآیند ، انگل کمتری نیز خواهند داشت.

 

با این حال ، نژادهای گوسفند خانگی که از طریق انتخاب انسان برای تولید شیر ، گوشت یا پشم ایجاد شده اند ، دیگر قادر به زندگی سالم و خوب و بدون مراقبت از انسان نیستند. اگر در اطراف غذا و آب و قرار گرفتن در معرض شکارچیان محدود وجود داشته باشد ، آنها زنده می مانند ، اما من چندین بار به من دعوت شده است تا گله هایی را که بدون مراقبت مانده اند جمع کنم و این یک نگاه غم انگیز است. پشم بدون برش آنها سنگین ، کثیف و پر از انگل است که آنها را آزار می دهد. آنها به شدت به کرمهای داخلی آلوده شده و رشد و بقای آنها را به خطر می اندازند. غالباً بی پا بودن پای آنها به قدری آلوده شده است و جاروها آنقدر طولانی است که نمی توانند راه بروند و زانوهای آنها ملتهب است. میش های ضعیف شیر کافی برای بره های خود را که از سوء تغذیه و قرار گرفتن در معرض بیماری جان خود را از دست می دهند ، ندارند ، حتی اگر به دلیل همه مشکلاتی که از بدو تولد ناشی می شود ، آن را تا کنون انجام دهند.

 

می توانید با پرندگان مقایسه کنید که پرندگان وحشی مانند کلاغ ها ، گنجشک ها و بازماندگان بطور حیرت انگیزی مبتکر هستند و هوشمندانه با شرایط تغییر می کنند در حالی که مرغداری مزرعه به سختی کسی را با حس مشترک و غریزه بقا خود تحت تأثیر قرار می دهد ، اما حیوانات شاد ، سالم و دوست داشتنی هستند که در محیط مزرعه شکوفا شوید.